Problemy wychowawcze w łódzkich szkołach średnich w czasie I wojny światowej. Wybrane zagadnienia, "Kultura i Wychowanie" 2013, T. VI PDF | On Jan 1, 2002, Ewa Włodarczyk published Codzienność doświadczeń macierzyńskich matek samotnie wychowujących swoje dzieci | Find, read and cite all the research you need on ResearchGate Szanowne Panie, wychowanie zaczyna się nie w wieku lat 6 czy więcej, ale od urodzenia. A gdzie? To chyba proste- w domu. Szkoła, a tym samym nauczyciel/pedagog/psycholog ma w obowiązku jak zapisane w Ustawie o systemie oświaty z 7 września 1991 w artykule 1.: TRUDNOŚCI WYCHOWAWCZE WYSTĘPUJĄCE W WIEKU PRZEDSZKOLNYM. Wiek przedszkolny to idealny okres dla dziecka na zapoznawanie się z niezliczonymi wymaganiami, jakie stawia mu otoczenie. Małe dzieci mają swoistą właściwość przyswajania tego, co im przekazują dorośli. Lubią się uczyć, ponieważ chcą wszystko wiedzieć. Nie bardzo wiem od czego zacząć, więc zacznę od początku. Mój mąż nie żyje, mam 17 letniego syna i 15 letnią córkę. Z córką nie mam żadnych problemów. Mój syn ciągle, dosłownie cały czas siedzi z kolegami na klatce, lub przed klatką, nawet w wigilie nie pojechał ze mną do matki, bo pił wódkę z kolegami. Autorka i współautorka wielu programów profilaktycznych i szkoleń z zakresu porozumiewania się, samoświadomości, pracy z emocjami i radzeniem sobie z zaburzeniami lękowymi u dzieci, młodzieży i dorosłych. Prowadzi szkolenia Rad Pedagogicznych, członki PTP, WTTS. z początkiem w dzieciństwie – charakterystyczne objawy występują przed 10. rokiem życia – często przebiega uporczywie i utrzymuje się do wieku dorosłego (zwykle występuje u osób płci męskiej, wiąże się z agresją wobec innych i nieprawidłowymi relacjami rówieśniczymi; często współwystępują zaburzenie z deficytem uwagi Niektóre choroby zakaźne, szczególnie odra, grypa, żółtaczka zakaźna, ospa wietrzna mogą powodować pojawienie się u dzieci różnego rodzaju zaburzeń psychicznych. Trudności wychowawcze związane z przynależnością do grup rówieśniczych. Dzieci, tak jak i dorośli, odczuwają potrzebę nawiązania pozytywnych kontaktów i Problem z 20-letnim synem [Porada eksperta] 2013-05-27 15:55. Serdecznie dziękuję za tak szybką odpowiedź. Pyta Pani w czym chciałabym mojemu synowi pomóc. Chciałabym mu pomóc po trosze we wszystkim - chociaż wiem, że to raczej mało prawdopodobne. Myślę jednak, że akceptacja siebie samego i pozytywna samoocena są dla niego Zabójstwo 15-letniego Sebastiana. Kiedy chłopiec w październiku 2020 roku przyjechał do Huddersfield w Wielkiej Brytanii, by zamieszkać z matką, nie wiedział, jaką gehennę zgotują mu DjMArZ. Ostatnio często spotykam się z tematyką High Need Baby. Wiele matek uważa, że takie dziecko ma- płaczące, wrażliwe, niesypiające w stałych porach, wymagające non stop 100% uwagi. Moim zdaniem, to opis, który pasuje do wszystkich niemowląt. W prawdzie w różnym natężeniu, aczkolwiek jest to dla mnie słowo-wytrych. Inna sprawa, że znam dzieci z zaburzeniami czucia głębokiego, czy dzieci, które nie tolerują laktozy lub mających uporczywe kolki. One wszystkie mają problemy z zasypianiem i spokojnym snem, z radosnym gaworzeniem na kocyku. One wszystkie płaczą, bo coś im dolega. O ile kwestia High Need Baby jest dla mnie dyskusyjna, o tyle nie mogę nie zgodzić się, że kiedy niemowlęta przeistaczają się w dzieci, które zaczynają komunikować się nie tyko za pomocą płaczu zaczynają się schody. Naszym zmartwieniem przestaje być fakt, że dziecko musi być noszone, żeby nie płakać, ale jak znieść płacz dziecka, które upiera się, krzyczy i obraża wszystkich dookoła, bo nie dostało tego, co chciało lub coś podziało się, nietak jak sobie wymyśliło. Powinno już przecież tak dużo rozumieć, a czasami nie jest w stanie zaakceptować naszego “Nie”. Dziecko, które bezapelacyjnie wykonuje każde nasze polecenie byłoby bezwolnym robotem, ale mające niemal zawsze odmienną wizję potrafi być przyczyną lasowania się najtęższych rodzicielskich umysłów. Trudne dziecko, czyli jakie? Trudne dziecko sprawia problemy wychowawcze. Trudne dziecko ma trudności z przestrzeganiem ustalonych zasad i reguł współżycia społecznego, prezentuje zachowania agresywne, nieakceptowane społecznie, nie uznaje autorytetów i jest przekonane o wyższości własnych koncepcji nad innymi. Z takim rozpoznaniem psycholog podwija rękawy i rusza do pracy nad zaburzeniami rozwoju dziecka. Zanim jednak specjalista pochyli się nad Twoim dzieckiem, zachęcam, żebyś Ty pochylił się nad sobą, rodzicu i zastanowił się, jak Ty możesz pomóc [jako i ja uczyniłam]. Efekt trudnego dziecka W jakim zakresie trudne dziecko wpływa na funkcjonowanie rodzica? Badania dowodzą, że rodzice trudnych dzieci mają: – niższy poziom bliskości z dzieckiem i wyższy stopień niespójnej dyscypliny (Fite i in., 2006); – mniej pozytywne odczucia dotyczące rodzicielstwa, wyższy średni poziom stresu (rodzice trudnych dzieci oceniają swój poziom stresu tak samo wysoko jak rodzice dzieci autystycznych) i spożywają więcej alkoholu (University of Pittsburgh Medical Cente z Pennsylvanii ); – niższą jakość związku małżeńskiego/partnerskiego, niższą jakość życia społecznego, towarzyskiego (Cui et al. 2007; Leve et al. 2001); – wyższą podatność zapadania na depresję (Civic and Holt 2000). Matki, których dzieci w wieku 3-9 lat przejawiały problemy wychowawcze, zdradzały symptomy depresji rok później (Forbes et al. 2006). Co gorsza, obywa te zjawiska wchodzą ze sobą w interakcje tzn. depresja matki powoduje antyspołeczne zachowania w nastoletnim życiu (Goodman and Gotlib 1999; Patterson 1982). Skąd się biorą trudne zachowania dziecka? Łzy uporu i kaprysu – to łzy niemocy i buntu, rozpaczliwy wysiłek protestu, wołanie o pomoc, skarga na niedbałą opiekę, świadectwo, że nierozumnie krępują i zmuszają, objaw złego samopoczucia, a zawsze cierpienie. Janusz Korczak, “Jak kochać dziecko. Prawo dziecka do szacunku” Podobnie jak J. Korczak, jestem zdania, że złość i opór u dziecka pojawiają się wówczas, kiedy jakaś potrzeba nie jest zaspokojona: – lekceważymy znaczenie podstawowych potrzeb fizjologicznych; dzieci często wpadają w szał, kiedy są głodne lub niewyspane, – nie zaspokajamy potrzeby akceptacji i przynależności dziecka poprzez zapewnienie bezwarunkowej uwagi skoncentrowanej wyłącznie na dziecku (choćby przez kwadrans dziennie- jak podają psycholodzy) oraz przez brak pochwał, kiedy zachowuje się poprawnie (nie chwalimy samodzielnej zabawy dziecka w obawie, że ją porzuci). Jak sobie radzić z trudnym dzieckiem? Konkretne wskazówki na podstawie poradnika dla rodziców wydanego przez Specjalistyczną Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną „Uniwersytet dla rodziców”: dotrzeć do przyczyn zachowania dziecka i postarać się zapobiegać ich powstawaniu, poświęcić czas i uwagę, dać poczucie, że jest naprawdę ważne, efektywnie komunikować się z dzieckiem– jasne wymagania i zasady współpracy, nauczyć dziecko rozróżniania prośby (wykonanie prośby zależy do jego dobrej woli) od polecenia (posłuszeństwo jest obowiązkowe, a nie tylko zalecane); najlepiej: 4-5 słów, bez słowa „nie” + zwrot grzecznościowy np. zamiast: „Nie przeszkadzaj mi teraz”- „Usiądź obok mamy i poczekaj, proszę”). Jeśli’ dziecko nadal nie słucha, należy zwrócić uwagę na zrozumienie polecenia („Czy wiesz co masz zrobić?), nagradzać zachowania pożądane, dostrzegać wysiłek i uznanie dla pozytywnych działań (najlepiej słownie i konkretnie- podziw i aprobata rodzica to dla dziecka największa nagroda!), wyciągać konsekwencje, ale nie karać. Aby konsekwencje zadziałały muszą być przewidywalne, stałe i wykonywane w 4 krokach: – Przypomnienie zasady: „zawsze po zabawie sprzątamy zabawki” – Nazwanie uczuć: „złości mnie, kiedy nie chcesz sprzątać zabawek” – Przypomnienie konsekwencji: „jeśli nie posprzątasz zabawek, nie będziemy czytać książki” – Nieuchronność konsekwencji: „skoro nie posprzątałeś, nie czytamy książki” nie lekceważyć zachowań agresywnych– kiedy nie zwracamy uwagi na złe zachowanie, dajemy na nie ciche przyzwolenie, znaleźć sposób na wyrażanie własnych emocji (zwłaszcza negatywnych) i pozwolić na to również dziecku. [oprócz nazywania emocji i „przegadania” problemu, u nas świetnie sprawdza się taktyka upostaciowienia złości i wyżycia się. Po ostatnim napadzie szału, mój 4-latek narysował co czuje na wielkim kartonowym pudle, potem podarł go na kawałki, a na końcu spalił w kominku. Po całej procedurze był tak spokojny i szczęśliwy jak nigdy.] Wnioski Zanim wybierzesz się ze swoim trudnym dzieckiem do psychologa, odpowiedz sobie na 3 pytania: czy nie bagatelizujesz elementarnych potrzeb swojego dziecka? (czas, uwaga, sen, sytość) czy nagradzasz i wyciągasz konsekwencje? czy Twoje dziecko wie, jak radzić sobie z negatywnymi emocjami? Myślę, że wygodniej jest nam uznać, że mamy trudne dziecko, niż przyznać, że nie odrobiliśmy naszej pracy domowej jako rodzice. A Wy, co sądzicie? Zainteresowanych tą tematyką odsyłam też do poprzedniego mojego tekstu: “Co jest lepsze dla dziecka- zasady czy luz?”. Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź 1 2012-06-14 23:07:41 capchta Niewinne początki Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-05-15 Posty: 6 Wiek: 25 Temat: PROBLEMY WYCHOWAWCZE Z 9-LATKIEM:-(Witam wszystkie problem z moim synem,w tej chwili ma 9 lat i nie daje sobie z nim od tegp ze jak byl maly mial wszytsko czego sobie zapragnal,jak rozstalam sie z jego tata to wszytsko sie zmienilo,juz nie kupowalam mu tego co chcial ,dostawal to na co bylo mnie stac i nie zawsze,zaczelam wszytsko mu ograniczac,na poczatku bylo ciezko ale po jakims czasie bylo juz tej chwili mieszkam z nowym partnerem juz od jakiegos roku,maly przyjal go dobrze,tak mi sie znowu zmiany typu,jedzienie wspolnie posilkow,czego nie robilam wczesniej jak bylam z synem sama,nowe poczatku mial jakies ale,ciagle sie klocilam z moim obecnym partnerem o syna,ale po jakims czasi zaczelam robic to co on,syn na pocztku byl niedobry,nie sluchal i tej chwili tez nie jest dobrze,nie wiem staramy sie zapewnic mu dobry,cieply dom a syn jest niegrzeczny,nieposluszny,opryskliwy,bezczelny,a ostatnio zaczol sikac i walic w majtki,rozmawialam z nim o tym ale on mowi ze nie wiem czzemu tak robi,dodam ze to nie jest codziennie ale co jakis czas z 2-4 razy na zauwazylam ze jak bawi sie z kolegami to gryzie siebie i jak sie pytam czemu to tez mowi ze nei wiem,mieszkamy za granica odpada pojscie do lekarza bo nie znam na tyle jezyka zeby isc. Nie wiem co mam z nim zrobic,rozmowy nie pomagaja,kary tez nie nawet klaps w tylek nie ze ciezko mi zaciagnac go do nauki,bo twierdzi ze w domu nie musi bo w szkole sie uczy i to mu wystarcza,slucha sie moje partnera ale jak go nie ma to ja mam z nim urwanie glowy. Nie mam juz sily na niego,nie szanuje mnie,potrafi odpyskowac,nie slucha sie,krzyczy,trzaska drzwiam jak mu cos zabronie bo chce przeczytac ksiazki,albo zrobic zadan z matematyki. Nie wiem jak z nim rozmawiac,bo mowi ze ok mamo a za chwile robi cos slysze przepraszam,juz nie bede itp. Moze tutaj ktos mi pomoze,nie wiem doradzi jak dotrzec do niego dopoki nie jest jeszcze za pozno,bo za chwile juz nic z tym nie zrobie i bede miala ciagle problemy z tylko ze w szkole jest bardzo grzeczny i w miare dobrze sie uczy,ale w domu normalnie nie do poznania. Pomocy 2 Odpowiedź przez Cayenne81 2012-06-15 09:19:07 Cayenne81 Bardzo Wnikliwa Obserwatorka Nieaktywny Zarejestrowany: 2012-03-10 Posty: 16,311 Odp: PROBLEMY WYCHOWAWCZE Z 9-LATKIEM:-(kiedy 9 letnie dziecko robi w majtki to już raczej normalne to nie jest,proponuje wizytę u jakiegoś psychologa bo te problemy się z czegoś wzięły,duży wpływ miało Twoje rozstanie z ojcem dziecka,i związek z nowym partnerem,ja wiem mieszkasz za granicą,można znaleźć lekarza w necie umówić się na jakiś konkretny termin i przyjechać,wiem trudne ale czasami trzeba,koleżanka mieszka na wyspach gdy jej syn chorował a tamtejsi lekarze nic nie robili po prostu wsiadła w samolot i przyleciała do Polski leczyć dziecko 3 Odpowiedź przez gojka102 2012-06-15 10:12:04 gojka102 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-11-28 Posty: 8,606 Wiek: 30+(dokładnie nie pamiętam:)) Odp: PROBLEMY WYCHOWAWCZE Z 9-LATKIEM:-( Twój syn stracił grunt pod nogami,zasady zmieniły się to,że rozstałaś się z jego ojcem i to,że musiałaś ograniczyć jego to pewnie przyjął jako fakt,że może nie jest już dla Ciebie najważniejszy,więc usilnie domaga się powrotu dawnych tego nowy związek i nowe zasady Twojego ma pewnie ciągłe poczcuie niestabilności, jak Ty byś się czuła nie wiedząc co będzie nadwerężyłaś jego poczucie rozmawiałaś z nim o zmianach jakie nastąpią w jego życiu?Co to znaczy,że staracie sie zapewnić synowi dobry,ciepły dom? Co w tej kwestii robicie konkretnie?Dziecko robi w majtki,ma ataki autoagresji,jest nieposłuszne- to poważne nie pomagają kary ani wiem jakie kary stosujesz- może są nieodpowiednie,może nie jesteś to zdecydowanie najgorsza go sądzę,żeby dziecko mogło szczerze porozmawiać z kims kto podnosi na niego rękę. Tylko czasem wśród mroku,straszy i krąży wokół zamyślony marabut, w lepkich błotach błądzący ptakLecz dzień lęki wymiecie,wiec spokojnie możecie drzwiami trzasnąć i zasnąć gdy "dobranoc" powiemy wam Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź Pojawiły się problemy wychowawcze z 16-letnim synem. Syn był zawsze świetnym uczniem, zaangażowanym w wiele zajęć. Od czasu pójścia do liceum, a właściwie już w 3 kl. gimn. zaczęły się z nim problemy. Uczy się niewiele, choć jest w świetnym liceum, w klasie matematycznej, tylko tyle, by nie mieć jedynek. Nic go nie interesuje oprócz wyjść z kolegami. Twierdzi, że tylko wychodząc jest szczęśliwy i realizuje się. Dobiera kolegów, którzy uczą się bardzo słabo i nic nie robią. Syn potrafi wychodzić z domu na 10-12 godz., wraca nad ranem. Potem 2 dni nauki i od nowa. Wiem, że palił marihuanę, obawiam się, że teraz mogą być dopalacze, bo jak wraca o 4 rano, to nie jest śpiący, tylko siada do komputera i robi lekcje. Potem śpi do 14, tak spędza weekendy. Rozmawiamy z nim, prosimy, nic do niego nie trafia. Nie możemy dać kary, bo się do niej nie zastosuje. Nie dostaje żadnych pieniędzy, bo mówi, że nic od nas nie potrzebuje. Jestem bliska załamania psychicznego. CO ROBIĆ? Syn nie chce pójść do szkolnego psychologa i twierdzi, że to my jesteśmy nienormalni. Wszystko neguje, zachowuje się jak obcy człowiek; mówi, że rozczulamy się nad sobą i nie powinniśmy się wtrącać w jego sprawy. Ukrywa wszystko - znajomych, miejsca spotkań, kłamie w każdej sytuacji. Szanowna Pani, Niepokojące jest to, co pisze Pani o synu w związku z jego eksperymentowaniem z substancjami psychoaktywnymi. Ważne, aby skonsultować syna z psychologiem lub terapeutą uzależnień. Proszę pamiętać, że syn nie jest pełnoletni i Państwo jako rodzice mają prawo wymagać i stawiać granice. Syn jest w okresie kształtowania się tożsamości, naturalne więc jest to, że będzie próbował kwestionować normy i zasady, natomiast do Państwa należy bronienie ich i podtrzymywanie. Zachęcam też do tego, abyście Państwo znaleźli formy aktywności, które możecie dzielić razem z synem, tak byście mieli Państwo doświadczenie dobrego czasu spędzonego wspólnie. Pozdrawiam Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza. Inne porady tego eksperta Pozostałe • Te egoistyczne znaki zodiaku myślą głównie o sobie. Rzadko przejmują się potrzebami innych, • Horoskop dzienny 2 sierpnia [Baran, Byk, Bliźnięta, Rak, Lew, Panna, Waga, Skorpion, Strzelec, Koziorożec, Wodnik, Ryby], • Dorota Gardias pozuje "niczym statua wolności". Eksponuje talię osy w sukience za jedyne 119 zł, • Romka opowiedziała, co grozi kobiecie za zdradę. Kara ma "napiętnować jej haniebny czyn", • Chciała powiększyć sobie usta. Takiego efektu się nie spodziewała, • Wyrzuciła ją z wesela, bo przyszła ubrana na biało. Oto czego potem się dowiedziała, • Koroniewska pozuje w bikini i mierzy się z hejtem. "Nie uważam, że to niesmaczne, a normalne", • Zdenerwował ją na sali porodowej. Niewiarygodne, o co zapytał żonę Michał Żebrowski, • Poruszający wpis Marty Manowskiej. "Zostaniesz w naszych sercach na zawsze", • Córka Michała Wiśniewskiego pochwaliła się zdjęciem z ukochaną! Data coming outu nie jest przypadkowa, • Między nimi jest 37 lat różnicy. Teraz spodziewają się pierwszego dziecka, • Pamiętacie Zofię z serialu "13 posterunek"? Postanowiła zrezygnować z aktorstwa. Teraz ma 70 lat, • Trik na pelargonie. Wsyp łyżeczkę, a na pewno się odwdzięczą, • Dwa tygodnie po porodzie pojawiła się w pracy. Katarzyna Sokołowska olśniewa na ściance, • Za nimi "najważniejszy dzień w życiu". To radzą przyszłym pannom młodym, • Wrzuć je do toalety. W mig pozbędziesz się nieprzyjemnych zapachów, • Wrzuć do pralki liść laurowy. To pomoże w przykrym problemie, • Polka mówi o sytuacji w Kosowie. "Nikt nie ucieka przerażony do schronu ", • Anita Lipnicka pochwaliła się zdjęciem córki. Jak dziś wygląda 16-letnia Pola?, • Jak prać śpiwór puchowy i syntetyczny, aby go nie uszkodzić? Zrobisz to w kilku krokach, Wychowanie trzylatka sprawia problem? Pojawił się bunt trzylatka, awantury, nie wiesz, jak powinien wyglądać rozwój trzylatka i czy trzylatek w...Podobne.